در روزی از روزهای این زمانه، که این بنده پُر تقصیر در گشت و گدازی بودم به دنبال آشیانه، نه یافتم امّا، بعد از سالها سیر و گردش بدانستم که در مقصد ازلی نه آشیانه ماند و نه این زمانه، سپس با خود گفتم، چه دلیل باید که به دنبال آشیانه، هم زمانه صرف گردد و هم دانه؟ و مثال آن چنین است که اگر درختی بی ثمره کاشته شود و مقصود از آن به دست آوردن میوه باشد، پس حتا قبل از کاشتن درخت، مقصد خود را از دست داده ایم، و به مقصود نخواهیم رسید.
سیّد محمّد سام نقشبندی
سفر عقل به دیار عشق
مقدمه ای بر عرفان و تصوف